Sala nr2

Jeremy

Odsunąłem sie na bok trochę, nie lubiłem być w centrum uwagi, popatrzyłem tylko z bólem na Robertę, ale nie chciałem sie mieszać, bo miała już dwóch chłopaków co się nia zajęli

Liam

Podniosłem Robertę i położyłem na wolnym łóżku.
-Hej - klepnąłem ją lekko w policzek.
-Może ktoś przynieść wodę? - zapytałem patrząc na resztę.

Cristian

Spojrzałem w stronę Liama. Skoro Roberta nie chciała mnie widzieć to nie chciałem się wtrącać.

Lilly Latsis

Przyniosła szklanke z wodą i podała ją Liamowi

Roberta

Ocknęłam się i otworzyłam oczy . Popatrzyłam na wszystkich .

Jeremy

Przyglądałem się z boku przerażony, jednak wiedziałem że to tylko omdlenie, więc nic jej nie groziło, patrzyłem tylko czy nie robia czegoś źle, bo znałem sie na tych wszystkich procedurach, bo moja mama jest bardzo dobrym lekarzem.... Odetchnąłem gdy sie obudziła

Liam

-Dziękuję - odpowiedziałem grzecznie Lilly i popatrzyłem na Robertę.
-Widzę że wróciłaś - uśmiechnąłem się lekko i podałem jej wodę.

Miguel

Po Badaniach.
-Na razie jest tylko jeden skutek upadku. Nie może ruszać mięśniami. Ale to przy czasie rehabilitacji minie.Minie albo nie. Ale rzadko się zdarza żeby tego się nie wyleczyło. Może utracić pamięć ale tego jeszcze nie wiemy.A teraz muszę iść -powiedział lekarz

-Roberta to nie twoje wina-uśmiechnąłem się do niej.

Jeremy

Popatrzyłem na Miguela

Cristian

Ucieszyłem się gdy Roberta doszła do siebie. Mimo starć które ostatnio mieliśmy nie potrafiłem przestać jej kochać. Cieszyło mnie także, że Miguel co raz lepiej się czuje. Miałem nadzieję, że niedługo dojdzie do siebie.

Lilly Latsis

- Lekarz można mu przecież zapewnić najlepszych specjalistów nawet z USA

Roberta

- Dzieki . - powiedziałam do Liama . Nastepnie swój wzrok skierowałam na Miguela :
- Wszystko w porządku ? - spojrzałam na niego.

Liam

Popatrzyłem na Miguela. Nie znałem go ...jedynie wczoraj go widziałem w pokoju Roberty. Uśmiechnąłem się do niego bo widać było że powoli ale wraca do siebie.

Jeremy

- Sprawdzałem to już - powiedziałem szeptem do dziewczyny, nie znałem jej, nie chciałem przeszkadzac Robercie i Miguelowi w rozmowie - Moja mama jest bardzo dobrym i cenionym lekarzem i sprawdzałem wszystki źródła, okazało się, że najlepszy od krwiaków lekarz jest z Meksyku, już z nim rozmawiałem, przyjedzie gdy będzie mógł, jak najszybciej - mówiłem nadal szeptem

Cristian

- Cieszę się że powoli wracasz do siebie, Miguel- powiedziałem do chłopaka.
- Na pewno niedługo wyjdziesz już z tego łóżka. Mogę się założyć że dobija Cię fakt leżenia w nim- odparłem i położyłem delikatnie rękę na jego ramieniu.