Sala nr2

Roberta

- Ale to nie oznacza że nie mogę ci pomóc , wręcz powinnam - stwierdziłam

Jeremy

- Wiesz, ze to co teraz mówisz działa w obydwie strony? - zadałem jej pytanie tym razem odwracając głowę i patrząc jej w oczy

Roberta

- Uwierz , powiedziałabym ci o co chodzi gdybym mogła . Ale od tego zależy czyjeś życie .. - zadrżały mi ręce.

Jeremy

Zdziwiłem się, ale nie chciałem o nic pytać, skoro nie mogła, nic się dalej nie odzywałem przenosząc znowu wzrok na okno

Roberta

- Jesteś na mnie zły ? - popatrzyłam na niego.

Jeremy

- Czemu mam być zły?? - zapytałem znowu przenosząc na nią wzrok nie wiedząc o co jej chodzi

Roberta

- Nie wiem . Jakoś dziwnie sie zachowujesz . - spojrzałam na niego podejrzliwie.

Jeremy

- Czemu dziwnie?? Normalnie - powiedziałem - Może Ty się zmieniłaś przez ten czas jak Cie nie było - powiedziałem patrząc na Nią pustym wzrokiem

Roberta

- Nie wiem , możliwe . - wzruszyłam ramionami.

Jeremy

Nic jej nie odpowiedziałem tylko znowu patrzyłem nieprzytomnie na okno, tak naprawdę nikt nie wiedział co się ze mna dzieje w środku, nikt też dowiedziec sie nie mógł

Roberta

Poirytowana przeniosłam wzrok na Mię odwracając sie do niego plecami.

Jeremy

NIe chciałem nic mówić, ale czułem, że nasze stosunki z dnia na dzień coraz bardziej sie rozwalają, że nasza przyjaźń to juz prawie przeszłość, westchnąłem ciężko

Roberta

- Musze jechać do szkoły . Przepraszam.. - stwierdziłam i poszłam . Musiałam załatwić kilka ważnych spraw.

Jeremy

- Ok, ja też się będę zbierał podwieźć Cię?? Bo tez mam parę spraw - zaproponowałem obojętnie

Mia

Serce przestało mi bić czułam w głębi duszy że coś jest nie tak jak być powinno