Mostek

Annie

- dziękuję - przytuliłam sie do niego - wiem, ze na Ciebie mogę liczyć. i ze zawsze będziesz przy mnie - powiedziałam
- ale to.. to boli.. są to najwieksze i niezagojone rany.. - szepnęłam

Marcos

- Już dobrze, skarbie. Nie musisz nic mówić skoro nie jesteś na to jeszcze gotowa, Annie. Ja nie nalegam- uśmiechnąłem się do niej.
- Szkoda tylko, że mogę znaleźć takiej dziewczyny jak ty by została moją dziewczyną- powiedziałem.

Annie

popatrzyła na niego.
- takiej jak ja? - zaśmiałam sie - nawet nie wiesz w co bys sie wpakował

Marcos

- Dlaczego niby? Jesteś piękna, słodka i wrażliwa a poza tym szczera. Co więcej niby chłopakowi takiemu jak ja potrzeba?- spytałem.

Annie

- ale mam też przeszłość.. - powiedziałam smutno - i nie jest ona kolorowa..

Marcos

- Każdy ją ma, ja także. To może mi opowiesz o niej a ja to ocenię, zgoda?- spytałem.
- A powiedz mi co by się stało gdybym posunął się o jeden krok za daleko?

Annie

- widzisz.. - powiedziałam - ten gwałt miał też swoje skutki .. - patrzyłam w swoje odbicie w wodzie

Marcos

- Jakie niby skutki? Nic z tego nie rozumiem. O co w tym wszystkim chodzi? Wyjaśnisz mi to w końcu czy nie?- spytałem.

Annie

- byłam w ciąży - szepnęłam w końcu
po policzkach spłynęło mi kilka gorzkich łez.
- kochałam tę małą istotkę. mimo, iż nie była ona owocem miłosci, a gwałtu.. - przełknęłam ślinę - pewnego dnia w szkole chlopak, któremu dałam kosza popchnął mnie. uderzyłam o ławkę.. było tyle krwi..
osunęłam sie na ziemię. wspomnienia wróciły. bolało. i to bardzo.

Marcos

- Tak mi przykro. Nawet nie wiesz jak bardzo- powiedziałem i usiadłem na ziemi obok niej. Nic nie mówiłem tylko mocno ją przytuliłem by poczuła moje wsparcie i bezpieczeństwo.

Annie

płakałam jak małe dziecko. tak bardzo potrzebowałam komuś sie wyżalić, poczuc, ze ktoś jest ze mną, że mnie wspiera.
- nawet nie wiesz - powiedziałam patrząc mu z oczy - jak się cieszę, że jesteś..

Marcos

- Ale tylko jako przyjaciel, prawda?- spytałem spokojnym głosem.
- Wypłacz się na moim ramieniu i tak koszulkę już mam mokrą- uśmiechnąłem się do niej i położyłem jej głowę na mojej klatce piersiowej. Dotykałem pieszczotliwie jej włosów by poczuła moje wsparcie.
- Zawsze możesz na mnie liczyć. Nie ważne co by się działo. Wiesz o tym, prawda?

Annie

- może - popatrzyłam na niego ufnie - wiesz, czuję sie przy Tobie wyjątkowo.. lubię z Tobą rozmawiać i przebywać..
uśmiechnęłam się.
- wiem, i dziękuje - chlipnęłam - i przepraszam za koszule - zarumieniłam się

Marcos

- Może? Czy to znaczy że jeśli posunąłbym się dalej nie dostałbym w nos?- spytałem z uśmiechem.
- Dziękuję za miłe słowa, Annie. Ty także jesteś wyjątkową osobą i bardzo delikatną a zarazem wrażliwą.
- Nie masz za co przepraszać. Zarumieniłaś się. Co spowodowało ten stan?

Annie

- chyba to, ze jesteś tak blisko. i że wiesz o mnie wszystko. o tych najciemniejszych stronach mojej przeszłości, a mimo to nie odtrącasz mnie..
popatrzyłam mu prosto w oczy.
- nie - powiedziałam szczerze