Sala fotograficzna

Annie

- Twoje studio? - rozejrzałam się - wow!

Marcos

Wszedłem wraz z Annie.
- Zgadza się. Jest całkowicie moje. Nie przesadzaj nie jest takie wspaniałe.
- Gotowa?- spytałem ustawiając potrzebne oświetlenie i przygotowałem aparat.
- A więc robimy sobie zdjęcia oddzielnie czy razem?- zapytałem i zacząłem rozpinać koszulę.

Annie

- jak wolisz - uśmiechnęłam się

Marcos

- Wolałbym najpierw oddzielnie a potem zobaczymy. Nie chcę Cię do niczego zmuszać ale najpierw się rozbierz do bielizny. Raz, dwa!- powiedziałem z uśmiechem i rzuciłem koszulę na biurko.
- Teraz czuje się o wiele lepiej. Jak wyglądam?

Annie

- to oddzielnie - powiedziałam przyglądając mu się z podziwem.
- nieziemsko - uśmiechnęłam się - po prostu brakuje mi słów!
rozpięłam sweterek, ściągnęłam go i bluzkę.

Marcos

- Cieszę się. To znaczy że z moją sylwetką jest wszystko w najlepszym porządku- powiedziałem.
- Teraz, proszę. Usiądź wygodnie na kanapie- uśmiechnąłem się do niej.
- Zachowuj się normalnie a ja zajmę się resztą, zgoda?

Annie

- w jak najlepszym - uśmiechnęłam się
zrobiłam to co mi kazał. okropnie sie denerwowałam, bo nie miałam doświadczenia. ale co tam. raz kozie śmierć.

Marcos

- Wiem, że się denerwujesz ale to ma być zabawa- powiedziałem z uśmiechem i zrobiłem kilka fotek.
- Jesteś boska- powiedziałem i pstryknąłem jeszcze kilka razy.
- Teraz chyba moja kolej, prawda?- spytałem.
- Mam coś jeszcze zdjąć?- zapytałem i oglądnąłem ją sobie bardzo uważnie. Uwodziłem ją wzrokiem.

Annie

wyobraziłam sobie, jak wygląda w samych bokserkach. zarumieniłam się.
- myślę, że i w i bez spodni będziesz wyglądał seksownie - rzuciłam niby od niechcenia, ale tak naprawdę czułam przyspieszone bicie mojego serca

Marcos

- Naprawdę tak uważasz?- spytałem i podszedłem do niej.
- A niech tam, będzie- powiedziałem i zdjąłem spodnie. Stałem teraz przed nią w samych bokserkach.
- I jak wyglądam? Tak jak sobie wyobrażałaś?- zapytałem i podszedłem jeszcze bliżej.

Annie

zakręciło mi się w głowie. serce biło jak oszalałe. nie mogłam wydusić z siebie słowa.
- ideał - powiedziałam spuszczając wzork

Marcos

- Annie, wszystko dobrze?- spytałem i złapałem ją za rękę.
- Skoro jestem takim ideałem to dlaczego boisz się mnie dotknąć? Wiesz, że nie zrobię nic bez twojej zgody więc nie bój się uczucia które Cię przytłacza od środka.

Annie

- po prostu jesteś tak piękny.. - zbliżyłam się.
- jeśłi cofniesz się trochę wstecz, przypomnisz moje słowa o tym czego się boje.. będziesz wiedział.

Marcos

- Nie przesadzaj. Nikt nie jest ideałem, ja także- powiedziałem.
- A więc mam się nie cofać, zrozumiałem- stwierdziłem.
- W takim razie co mam zrobić?- spytałem i patrzyłem w jej oczy.