Sala fotograficzna

Annie

- nie ! - poderwałam się - boje się, że pomyślisz, ze jestem jakąś pierwszą lepszą, która pcha sie każdemu do łóżka.. albo, ze będziesz żałował..

Marcos

- Ale czego mam niby żałować?- spytałem odwracając się w jej stronę.
- W końcu ja też jestem draniem i zależy mi tylko na seksie, prawda?- spytałem patrząc na nią. Byłem bardzo ciekaw jej odpowiedzi bo od niej wszystko zależało.

Annie

- ja tak nie uważam. nawet nie przyszło mi takie coś na myśl! jesteś ostatnią osobą, o której mogłabym to powiedzieć - powiedziałam uniesionym głosem

Marcos

- Dziękuję. A więc wracamy do szkoły. Czy co robimy?- spytałem.
- Tylko się ubierz. Chyba ze chcesz mnie jeszcze bardziej rozpalić?

Annie

- no nie wiem - puściłam mu oczko i zaśmiałam się - a co będzie gdy Twoja cierpliwość się skończy?

Marcos

- Moja cierpliwość jest bardzo długa i mogę zaczekać aż będzie gotowa choć umieram z pragnienia. Szczególnie gdy teraz na Ciebie patrzę w tak skąpym stroju- stwierdziłem.

Annie

- ciekawe - uśmiechnęłam się
przybliżyłam sie do niego tak, że dzieliło nas zaledwie kilka centymetrów. serce waliło mi jak oszalałe. popatrzyłam mu prosto w oczy. delikatnie musnęłam jego wargi swoimi.

Marcos

- Co to miało niby znaczyć? Chyba nie chcesz wystawić mnie na próbę ognia, prawda?- spytałem spokojnym głosem.
- Choć to bardzo ciekawe wyzwanie i jestem ciekaw kto by dłużej wytrzymał- odparłem.

Annie

- wybacz, nie mogłam sie powstrzymać - powiedziałam

Marcos

- Uwielbiam smak twoich ust są takie słodkie- powiedziałem z uśmiechem.
- Tak bardzo chciałbym się w nich zatopić- stwierdziłem.
- Wybacz, że gadam takie bzdury ale zauroczyłaś mnie i z czasem, stopniowo zdobyłaś moje serce. Jesteś zła, że mówię to co czuje?

Annie

w odpowiedzi pocałowałam go czule.
- moze być taka odpowiedź? - spytałam słodko

Marcos

- Wolałbym, żebyś mi powiedziała co ty czujesz do mnie choć to też jest bardzo słodkie- powiedziałem z uśmiechem.
- Wiem, że się boisz ale pozwól się kochać. Nie zrobię Ci krzywdy, przyrzekam- powiedziałem i zacząłem całować ją czule po szyi.
- Jeśli mam przestać to powiedz.

Annie

- wiesz, jak jest - powiedziałam - ufam Ci.
rozkoszowałam się jego bliskością i dotykiem

Marcos

- Nie chcę Cię do niczego zmuszać ale marzę by to się stało- uśmiechnąłem się do niej.
- Ale lepiej się ubierz bo to zbyt niebezpieczne- zaśmiałem się i wstałem z kanapy. Stałem przy biurku, przy bezpiecznej odległości od niej.

Annie

miłe to było, że w ten swposób działam na Marcosa. nie byłam pewna jego uczuć i bałam się, ale teraz.. uśmiechnęłam się mimowolnie.
ubrałam się i grzecznie usiadłam.