Sala fotograficzna

Marcos

- Nie masz za co. Powiedziałaś to co myślisz. Tylko mój problem polega na tym, że ja nigdy nie słucham rozumu tylko serca- odparłem.
- Najwidoczniej zasłużyłem sobie na ten ból który mnie spotyka za każdym razem gdy otwieram się przed kimś- stwierdziłem.

Annie

- nie mów tak - dotknęłam delikatnie jego policzka - to wszystko moja wina. przez tamte wydarzenia boje się, ze znowu ktoś mnie skrzywdzi.. wiem, zę przy Tobie jestem bezpieczna, ale to taki odruch..

Marcos

- Przepraszam, że za bardzo się pospieszyłem, naprawdę. Idiota ze mnie, wybacz- uśmiechnąłem się delikatnie w jej stronę.
- Słodko wyglądasz- zaśmiałem się i przyglądałem jej się uważnie.
- I bardzo ale to bardzo seksownie- stwierdziłem i zagryzłem jedną wargę.

Annie

zarumieniłam się.
- to nie fair - zaśmiałam sie - zawsze przy Tobie robie sie czerwona na twarzy! ale dziękuje - uśmiechnęłam sie
przybliżyłam się do niego i przytuliłam się.

Marcos

- Nie masz mi za co dziękować. Mówię jedynie to co czuje i widzę- odparłem.
- Ale wyglądasz wtedy cudownie, buraku!- zaśmiałem się.

Annie

- jak burak - skrzywiłam sie - świetnie. zawsze marzyłam o tym, zeby wyglądać jak kretynka przy Tobie

Marcos

- Ale przy tym wyglądasz bardzo słodko- powiedziałem z uśmiechem.
- Czyżbyś się wstydziła tym, że zobaczę Cię w innym świetle? Coś się stało?

Annie

- to już widzisz, ze mam tendencje do zalewania się rumieńcem - odwróciłam się - co teraz?

Marcos

- Ale w jakim sensie. Co teraz?- spytałem spokojnym głosem.
- Mogę zrobić kolację albo jeśli wolisz to odprowadzę Cię do szkoły. Twój wybór- stwierdziłem.
- Poza tym niebezpiecznie jest w tych czterech ścianach bo nigdy nie wiadomo do czego może dojść.

Annie

- skoro tak mówisz - powiedziałam - w takim razie możemy wrócić do szkoły..

Marcos

- Czuje że nie jesteś zadowolona z tego co powiedziałem. Więc czego ode mnie teraz oczekujesz?- spytałem przyglądając jej się uważnie. Patrzyłem na nią z fascynacją i prawie rozbierałem ją wzrokiem.

Annie

- nie, jeśli chcesz możemy wrócić - odparłam
sama nie wiedziałam czego chce. z jednej strony nie chciałam rozstawać się z Marcosem nawet na minutę. z drugiej jednak wiedziałam, że nie powinniśmy dać sie ponieść emocjom. nie teraz.

Marcos

- Wiesz dobrze, że ja nie chce wracać ale jeśli zostaniemy to nie wiem czy dam radę się powstrzymać by być daleko od Ciebie jak teraz bo marzę by zatopić się w twoich pocałunkach i skórze ale wiem, że ty tego nie chcesz więc...- powiedziałem nie patrząc na nią bo bałem się że znowu mnie odtrąci.

Annie

- nie chodzi o to, że Cię nie chce - powiedziałam - po prostu.. boje się..

Marcos

- Boisz się że Cię skrzywdzę jak tamten facet? Myślisz że jestem takim samym draniem jak on. Dzięki że tak o mnie myślisz. Naprawdę dziękuję- powiedziałem i wstałem z kanapy. Byłem bardzo wkurzony.