Sala fotograficzna

Annie

- nie chodzi o to - sięgnęłam po jego dłoń i położyłam na swoim sercu - słyszysz?

Marcos

- Słyszę jedynie, że straszliwie szybko bije ale nie rozumiem co chcesz mi powiedzieć- odparłem.
- O co chodzi?

Annie

- tak się dzieje tylko wtedy, gdy jesteś obok - powiedzialam

Marcos

- Naprawdę?- spytałem.
- Czy to oznacza, że czujesz coś do mnie poza przyjaźnią? Chodzi mi o miłość, Annie. Kochasz mnie?

Annie

kiwnęłam tylko głową.

Marcos

Nie mogłem uwierzyć we własne szczęście i z nadmiaru tych wszystkich emocji które dzisiaj się zgromadziły. Nie zważając na konsekwencje swoich czynów. Po prostu ją pocałowałem czule w usta.
- Wybacz... Sam nie wiem dlaczego to zrobiłem. Masz prawo być zła. Ja naprawdę taki nie jestem. Poza tym wiesz, że jestem odpowiedzialnym chłopakiem tylko jak się denerwuje to gadam i gadam choć sam sobie nie zdaje na to sprawy. Dziwne, co nie?

Annie

kompletnie mnie zamurowało, gdy Marcos mnie pocałował. odpłynęłam. jeden, krótki pocałunek, a tak wiele dla mnie znaczył.
- możesz powtórzyć? - uśmiechnęłam się zawstydzona - powiedzmy, ze byłam zbyt oszołomiona, żeby rozumieć co do mnie mówisz
- ale to było magiczne..

Marcos

- Przepraszam, pospieszyłem się za bardzo, tak?- spytałem spokojnym głosem.
- Mój pocałunek czy moje słowa były magiczne- zaśmiałem się.
- Oszołomiona? Nigdy wcześniej się nie całowałaś że tak zareagowałaś na jeden krótki pocałunek?

Annie

- nie - nie o to chodzi. po prostu Ty tak na mnie działasz - szepnęłam

Marcos

- Czyli jak na Ciebie działam, Annie?- spytałem i podszedłem do niej od tyłu.
Delikatnie odgarnąłem jej kosmyk włosów z szyi. Zacząłem dotykać czule jej szyję ale jej nie całowałem.
- Wyjaśnisz mi? Posuwam się za daleko?- spytałem i pocałowałem ją czule po szyi.

Annie

moje ciało przeszywały dreszcze. Marcos był tak blisko. jego gorący oddech na mojej skórze. jego usta tuż, tuż..
- kiedy jesteś blisko.. wszystko inne przestaje sie liczyć. a w środku czuje takie.. - nie potrafiłam powiedzieć tego, co chciałam

Marcos

- Czyli mam się oddalić, tak? Jeśli chcesz to zrobię co tylko zechcesz- powiedziałem jej do ucha i w erotyczny sposób je przygryzłem.
- Co czujesz takiego? Nie możesz mi powiedzieć, skarbie?- spytałem.

Annie

- myślę, że mimo wszystko dzieje się to troche za szybko.. boje się, że za chwile możemy się posunąć dalej - szepnęłam
popatrzyłam na niego.
- nie chcę, żebyś pomyślał, że Cię odtrącam.. tylko.. tak chyba narazie będzie lepiej.

Marcos

- Tak, oczywiście bo w końcu ja nie mam uczuć, prawda?- powiedziałem stanowczym głosem i ubrałem się szybko. Po czym usiadłem na kanapie z gitarą w dłoni. Patrzyłem tylko na nią smutnym wzrokiem. Nie mogłem uwierzyć że w jednej chwili wszystko było tak piękne a w drugiej znowu czułem się jak skończony drań. Tylko tym razem nie wiedziałem co takiego zrobiłem, że tak się dzieje.

Annie

- świetnie - pomyślałam - jak zwykle muszę wszystko spieprzyć. dlaczego nie potrafie ugryźć sie w język, albo choć trochę wyrażać jaśniej..?
byłam zła na siebie. nie wiedziałam, czy powinnam podejść do niego czy nie. w końcu jednak się złamałam i po chwili znalazłam się obok niego.
- przepraszam - powiedziałam cicho siadając - nei chciałam Cię urazić..