Ogród

Jose Luhan

-Teo dobrze że w końcu możemy porozmawiać-powiedziała zalotnie

Jose Luhan

Teo gdzieś się zgubił po drodze....Pobiegła na poszukiwania

Teo

- Jose... - powiedziałem zdyszany.- Dzwonili ze szpitala. Moja mama... Ona. Jest źle!
Zostań tu, ja zaraz wróce- pocałowałem ją i zostawiłem zdezorientowaną.

Cheryl

Cheryl przyszła tutaj . Spacerowała sb ; ) .

Cheryl

Cheryl zaś żeby było ciekawiej , obserwowała wszytsko co działo się na huśtawkach xd Patrzyła na to oczkami wielkimi jak 5 zł , z rodziabaną buźką xd

Cheryl

Dziewczynę wryło . Rozpłakała się jak małe dziecko ... nie chce mi się pisac w pokoju więc dziewczyna spakowała się , po czym uciekła z EWS .

Cristian

Przyszedłem z Rob do ogrodu. Chodziliśmy po nim. Nic nie mówiłem. Nie chciałem jej zmuszać do jakichkolwiek wyznać. Prawda jednak była taka, że od wczoraj nie mogłem przestać p niej myśleć i bałem się tego uczucia. Spojrzałem tylko na nią i milczałem.

Roberta

- Czemu nic nie mówisz ? .. Jeśli nie chcesz ze mną rozmawiać .. uszanuję to . - spojrzałam w dół.

Cristian

- Więc w jakimś konkretnym celu mnie tu sprowadziłaś?- spytałem.
- A może chcesz przemyśleć kilka spraw to ja sobie pójdę. Nie chcę Ci przeszkadzać- odparłem spokojnym głosem.
- Nie żartuj sobie. To wcale nie to- powiedziałem.

Roberta

- Nie , zostań . Lubię z Tobą spędzać czas . - uśmiechnęłam się do niego . - A tu jest tak pięknie ...

Cristian

- Jesteś tego pewna? Nie chcę byś miała potem problemy ze swoim chłopakiem. Bo chyba wczoraj mu się nie spodobało, że jesteśmy tak blisko siebie- powiedziałem.
- Ja także bardzo lubię z Tobą spędzać czas ale ja muszę wiedzieć na czym stoję bo nie wytrzymam dłużej tego. Czuję coś bardzo dziwnego od wczoraj i nie wiem co się ze mną dzieje- spojrzałem jej w oczy.

Roberta

- Od wczoraj wiele się zmieniło . Nie pojmuję tego .. ale wiem jedno . Nie chcę Cię ranić ... i może lepiej będzie jeśli .. jeśli nie będziemy sie spotykać . Boję się że mogę Cię narazić na niepotrzebne cierpienie . - głos mi zadrżał .

Cristian

- Nie obchodzi mnie moje cierpienie. Wiele w życiu przeszedłem i to też mogę ale nie zniosę jeśli Cię stracę. Oboje dobrze wiemy, że nie jesteśmy w stanie przestać się widywać. Ty tego nie chcesz. Czuje to w twoim spojrzeniu i głosie. Chyba, że się mylę- powiedziałem.
- To co się wczoraj stało było straszne a jednocześnie piękne. Wszystko się zmieniło i nie zwrócimy czasu choćbyśmy nie wiadomo jak bardzo tego chcieli- odparłem.

Roberta

- Wiem .. ale boję się że przeze mnie będziesz cierpiał . Nie daruje sobie tego . - spojrzałam mu prosto w oczy.