Ogród

Cristian

- Mam dosyć tego owijania w bawełnę. Nie dochodzimy do żadnego punktu. Naprawdę chcesz by to się skończyło?- spytałem stając naprzeciwko niej.
- Najwidoczniej tak musi być jeśli będę cierpiał to z własnej winy i głupoty bo przecież dobrze wiem, że teraz jesteś z kimś innym ale ja zaczekam ile będzie trzeba- powiedziałem.

Roberta

- Nie nie chcę . - stanęłam naprzeciwko niego ..

Cristian

- Najchętniej chciałbym wiedzieć teraz czy mam odejść czy zostać. To co czuje zbytnio mnie przytłacza- powiedziałem.
- Powiedz mi czy jesteś pewna co czuje twoje serce teraz?- spytałem i złapałem ją za rękę.
- Jeśli przeznaczona jest nam tylko przyjaźń pogodzę się z tym ale muszę poznać prawdę, rozumiesz mnie, prawda?

Roberta

- Nie , nie zostawiaj mnie ... jesteś dla mnie kimś bardzo ważnym .. - spojrzałam mu głęboko w oczy.

Cristian

- Musisz podjąć decyzję bo ja tak dalej żyć nie potrafię. Pogodzę się ze wszystkim ale ta nie wiedza mnie zabija. Zniosę wszystko byle tylko to była prawda- powiedziałem.
- Zależy mi na Tobie i nie opuszczę Cię, nigdy choć serce mi się łamało na miliony kawałków nie zrobię tego- odparłem.

Roberta

- Nie wiem co mam zrobić .. - pokręciłam bezradnie głową.

Cristian

- Nie myśl teraz o tym, zgoda?- spytałem i przytuliłem ją mocno.
- Wiem, że ta sytuacja jest trudna dlatego spokojnie wszystko przemyśl a wtedy porozmawiamy, dobrze? Trzymaj- powiedziałem zrywając ładny kwiatek z ogrodu.
- Zrobię wszystko dla Ciebie. Nawet mógłbym się narazić Gastonowi. Nie obchodzi mnie nic- odparłem.

Roberta

- Dziekuję ... - pocałowałam go delikatnie w policzek wpinając kwiatek we włosy.

Cristian

- Sądzę że najlepiej byśmy zachowali dystans dopóki wszystko się ułoży. Nie chce byś czegokolwiek żałowała a dla mnie to straszliwa pokusa- powiedziałem słodkim głosem.
- A teraz opowiedz mi co takiego się stało, że już nie ufasz Diegowi? Muszę poznać całą waszą historię by Cię zrozumieć, rozumiesz? Nikomu nic nie powiem, przyrzekam- powiedziałem.

Roberta

Posmutniałam :
- Kiedyś bardzo pokłóciłam się z Diegiem ... on .. on był bardzo zdenerwowany .. zawiózł mnie do apartamentu .. uderzył i .. - głos mi się załamał.

Cristian

- Powiedz mi, że żartujesz? Uderzył Cię? Co za bydlak?! Idiota?! Drań!- krzyczałem i uderzyłem dłonią z całej siły w najbliższe drzewo aż z ręki zaczęła mi lecieć krew.

Roberta

- Spokojnie.. - podbiegłam do niego i wyjęłam chusteczkę z kieszeni i owinęłam jego dłoń.

Cristian

- Nic mi nie jest- odparłem poważnym głosem i odwróciłem się w jej stronę.
- Co było dalej?- spytałem stanowczym głosem.

Roberta

Westchnęłam przecierając oczy :
- Potem było jeszcze gorzej ..

Cristian

- Nie spodziewałbym się takiego zachowania po nim. Opowiedz mi wszystko. Będę już spokojny, przyrzekam- powiedziałem i usiadłem na trawie.
- Mów dalej, słucham- odparłem.