Stara kanapa

Roberta

- Nigdy ci nie powiedziałam że cie kocham . Bardzo cię lubię , nic poza tym . Miałam nadzieje że nam wyjdzie , ale nie wyszło . - usiadłam zażenowana na kanapie.

Diego

- Bede sie wtrącał ! Oskarżasz mnie bezpodstawnie. - podniosłem głos.

Cristian

- Diego tu nie chodzi o Ciebie. Tylko o nią- powiedziałem.
- Lubisz ranić innych, tak? To możesz być teraz szczęśliwa bo właśnie złamałaś mi serce. To prawda, że nigdy nie powiedziałaś że mnie kochasz ale mówiłaś dużo razy że bardzo Ci się podobam oraz że czujesz coś bardzo silnego do mnie. Więc skoro to nie były kłamstwa to co to było. Mów!- powiedziałem zdenerwowanym głosem i podszedłem bardzo blisko do niej.

Roberta

- Chciałam byś był szczęśliwy . Ale wyszło jak zwykle . Mówiłam że ściągam kłopoty i nie nadaje sie na związek . Miałam racje , jak zwykle wszystko popsułam . - usiadłam zdenerwowana.

Cristian

- Diego możesz wyjść. Chciałbym z nią porozmawiać na osobności. Przepraszam Cię ale trochę mnie poniosło. Tak mi przykro- powiedziałem spokojnym głosem.
- Nie jestem zły to moja wina. Mogłem się domyślić że tak to się skończy ale chciałem wierzyć że będzie inaczej, wybacz mi- odparłem i spojrzałem na nią.

Diego

- Ona nie chciała tego zrobić. Każdy czasem popełnia błedy. - Podszedłem do niego.
- Już wychodze - westchnełem i wyszedłem.

Roberta

- To moja wina , ale czasu nie cofnę . Mam nadzieje że ci się ułoży..

Cristian

- Dzięki, Diego- odparłem.
- A ja mam nadzieję że Ci się ułoży. Może jednak ty i Diego jesteście sobie przeznaczeni. Nigdy nic nie wiadomo- powiedziałem.
- Mam nadzieję że będziesz szczęśliwa. Mną się nie przejmuj wkrótce na pewno mi przejdzie.

Roberta

- Mam nadzieje . Ale nie rozstawajmy sie jako wrodzy . Nadal jesteś dla mnie ważny . - powiedziałam.

Cristian

- Ja nie jestem twoim wrogiem i nigdy nie będę. Po prostu potrzebuje tylko trochę czasu by dojść do siebie. To wszystko- odparłem.
- Może wkrótce pojawi się jakaś dziewczyna która zrozumie mnie- powiedziałem.
- Możemy zostać przyjaciółmi jeśli nie zmieniłaś zdania, panienko Roberto Pardo- roześmiałem się.

Roberta

- Jasne że nie . - zaśmiałam sie xd.
- Ciekawe gdzie Santi . Obraził sie na mnie . - stwierdziłam

Michael

Przyszedłem - hej - powiedziałem a że znałem tylko Rob usiadłem obok niej i się przedstawiłem chłopakom - Michael jestem - podałem rękę najpierw temu w turbanie Smile

Roberta

- Cześć Michael . - uśmiechnęłam sie do niego.
- Jeszcze tu tylko Gastona brakuje .. - zaśmiałam sie.

Cristian

- Cześć, jestem Cristian- podałem rękę chłopakowi.
- Przejdzie mu. Przyznaj że trochę wczoraj przesadziłaś choć on też. Prawie byś go zabiła- stwierdziłem.
- Nareszcie się uśmiechasz. Cieszę się z tego, Roberto. Może kiedyś pośpiewamy sobie razem bo ja nie jestem jednym z tych głupich piłkarzy którzy myślą tylko o dziewczynach- odparłem.
- Rob nawet tak nie żartuj. Na ten tydzień wystarczy nam juz nagan, nie sądzisz?

Michael

- Ta - powiedziałem - dobrze że się nie odzywałem w tedy na schodach ale to częściowo przeze mnie dyrek wezwał tego idiote - powiedziałem do Rob - bardzo Ci dał popalić? - zapytałem