Stara kanapa

Cristian

- Dobrze, rozluźnię się ale ty obiecaj że tam sama nie pójdziesz, proszę Cię. Dobrze wiesz do czego ten człowiek jest zdolny. Ja tylko martwię się o Ciebie jak przyjaciel. To wszystko- powiedziałem dotykając jej ręki.

Roberta

- Pójdę .. ale wszystko będzie dobrze .

Cristian

- Jak wolisz. Mam teraz ważne spotkanie. Nie rób nic głupiego. Do zobaczenia- pocałowałem ją czule w policzek i poszedłem.

Roberta

- ok . Paa - powiedziałam
- Siadaj . - spojrzałam na D.

Diego

Usiadłem.
- o co chodzi ? - zapytałem zdziwiony.

Roberta

- Bo ostatnio Gaston nas strasznie sprał i on strasznie traktuje stypendystów i Miguela .. i muszę nauczyć Gastona szacunku i wywalić go ze szkoły , więc ukradłam kluczyki do jego domu i chcę się tam wkraść . - powiedziałam

Diego

- Czy niuważasz że to jest zbyt niebezpieczne ? - zapytałem siadając bliżej jej.

Roberta

- Może .. ale nie boje sie . - stwierdziłam

Diego

- Pójde z tobą - postanowiłem. - nie pozwole żeby ten debil ci coś zrobił - dodałem.

Roberta

- Nie możesz się narażać . - stwierdziłam .

Diego

- Ty także. Jestesmy przyjaciółmi i chce ci pomóc - westchnełem.

Roberta

- Spokojnie poradzę sobie .. - uśmiechnęłam sie do niego.

Diego

- Nie puszcze cie samej, pójde z tobą, albo wcale nie pójdziesz. To już postanowione.- spojrzałem jej w oczy.

Roberta

- Niee.. Proszę Cię daj spokój . - powiedziałam

Diego

- Nie odpuszcze. - powiedziałem.