Schody

Michael

Poszedłem stąd Wink

Cheryl

Przyszła ... siadła na schodach , opierając główkę o barierkę .
Po jakimś czasie poszła .

Sol

zerknęła na wychodzącgo chłopaka
-Głupek.
Powiedziała pocichu sama do siebie i szybko sta poszła.

...Dżaga...

Usiadłam na schodach, myślałam i rozglądałam się po szkole i nie kręciła mnie myśl że będe musiała tu siedzieć.

Roberta

Usiadłam na schodach nucąc Por besarte .

Alex

Przechodziłem i ujrzałem Roberte która siedziała samotnie na schodach, nuciła piosenkę. Usiadłem powoli obok niej.
- Cześć. Jak tam zakupy?- spytałem.
- Wszystko w porządku bo nie najlepiej wyglądasz- stwierdziłem.

Roberta

- Wszystko w porządku . - uśmiechnęłam sie .
- Zakupy udane Smile

. A u ciebie jak tam ? - spojrzałam na niego.

Alex

- Cieszę się- odparłem.
- U mnie może być. Niedawno dopiero przyjechałem do tej szkoły i czuje się trochę samotny z dala od przyjaciół i rodziny jeśli tak to można nazwać- powiedziałem spokojnym głosem.
- Choć z jednej strony cieszę się że tu jestem bo tutaj nie dosięgnie mnie zazdrość, zawiść i nienawiść mojego brata.

Roberta

- Ech . Znajdziesz przyjaciół , zobaczysz . Możesz zawsze ze mną pogadać - uśmiechnęłam się.

Alex

- Mam tak nadzieję i wielkie dzięki- odparłem.
- Wiesz... teraz jak sobie tutaj siedzę i nie raz rozmyślam to zastanawiam się nad kilkoma sprawami. Powiedz mi co byś zrobiła gdybyś wiedziała, że twoje rodzeństwo Cię nienawidzi ze względu na spadek po ojcu? Bo ja nie wiem jak teraz mam postąpić. Ojciec wszystko mi zapisał ale mam teraz co raz większe wątpliwości. Może powinienem oddać część bratu. Może wtedy przestałby mieć do mnie o to żal- powiedziałem smutnym głosem.

Roberta

- To trudna sytuacja nigdy nie miałam rodzeństwa . Mam tylko matkę która mogłaby być moją siostrą. Myśle że powinieneś porozmawiać o tym z bratem..

Alex

- On prędzej mnie zabije niż porozmawia ze mną w cywilizowany sposób- powiedziałem.
- Ale zapomnijmy o problemach. Racja, Alma Rey przypomina bardziej twoją siostrę niż matkę ale przynajmniej masz kogoś blisko siebie, zawsze. Masz wielkie szczęście- odparłem.

Roberta

Wzruszyłam ramionami :
- Możliwe że masz rację . Ale takiego ojca jakiego mam nie życzyłabym nikomu . W sumie wolałabym żeby go nie było...

Alex

- Co masz na myśli? Ja miałem wspaniałego ojca ale niestety już go nie ma. A po swojej śmierci zostawił wiele spraw które teraz ja muszę rozwiązać. Boję się że nie podołam zadaniu które mi dał- powiedziałem z uśmiechem.

Roberta

- Nienawidzę mojego ojca . Ciągle zatruwa mi życie .. - pokręciłam głową.
- Ciesz się że możesz miło wspominać swojego ojca . Ja na pewno nie będę . - zamyśliłam sie .
- Poradzisz sobie . - dodałam po chwili (;