Pokój 1. Roberta,Jose,Lupita

Diego

- Roberta, nie wiem co sie stało, ale każdy jest inny. Czy aż tak bardzo przeszkadza ci to że jest wrażliwy ? - zapytałem.

Alex

- Tylko, że gdy masz złamane serce to łzy same napływają Ci do oczu. Ja nie cierpią tych stereotypów. Czyli że jeśli widzisz chłopaka który płacze to jest dla Ciebie nikim, tak?- spytałem.
- Naprawdę uważasz, że źle zrobiłaś przyjaźniąc się z nim? Wiem, że to nie moja sprawa ale nie rozumiem jak przez jedną sprzeczka możesz żałować całą waszą znajomość. Każdy popełnia błędy ale to nie znaczy że stajesz się śmieciem. A może myślisz tak samo jak Liam, co?

Roberta

- Nie powinnam się przyjaźnić z Cristianem , bo jesteśmy od siebie zupełnie inni . A ja nie chce go ranić . Tak będzie lepiej dla niego . - skwitowałam

Diego

- Ranisz go rezygnując z przyjaźni. - westchnełem.

Roberta

- Mam tego dosyć . Wszyscy mnie pouczają . - stwierdziłam podnosząc się z łóżka.

Alex

- Popełniasz wielki błąd- odparłem.
- Ale rób co chcesz. Bronię go widziałem jak cierpiał po tym co mu powiedziałaś. Był załamany gdy wrócił na bal po tym jak chyba poszedł za Tobą. Nie wiem co Was łączyło ale po nim widać było, że dla niego to jest ważne. Każdego należy akceptować takiego jakim jest, nie sądzisz?- spytałem.
- A po drugie powinniście porozmawiać i wszystko sobie wyjaśnić. To chyba jest teraz najważniejsze. Chyba ma prawo wiedzieć dlaczego tak nagle to wszystko się dzieje- stwierdziłem.

Diego

- Daj spokój. - powiedziałem.

Roberta

- Nie mam ochoty na nic , tym bardziej z nim rozmawiać . W sumie z nikim nie mam ochoty rozmawiać . - powiedziałam podnosząc się z łóżka i wychodząc z pokoju .

Alex

- Jezu, jaka ona jest uparta- powiedziałem sam do siebie.
- Do zobaczenia- powiedziałem w stronę Diega i wyszedłem z pokoju.

Diego

- Zawsze taka była. - powiedziałem do Alexa.

Roberta

Weszłam trzaskając drzwiami . Usiadłam na łóżku

Jeremy

Zapukałem po czym wszedłem ostrożnie i usiadłem na łóżku na przeciwko Roberty

Roberta

Popatrzyłam mu w oczy nic nie mówiąc .

Jeremy

Ona nic nie mówiła, ja też tylko patrzyłem w jej oczy próbując doszukać się w nich czegoś, co mogłoby dać mi jakąś wskazówkę

Roberta

- Kim ja dla ciebie jestem ? - zapytałam po chwili.