Pokój 1. Roberta,Jose,Lupita

Roberta

- Dobrze . Nie wiem jak ci się odwdzięczę .. Smile

Santos

Stanąłem w progu - To co ja na razie nie bd chyba wam potrzebny i nie bd przeszkadzał jak coś to dajcie znać smsem na przykład - odwróciłem się i szedłem - Aha... -przystanąłem jescze - Dzięki Rob za Lupe - krzyknąłem i poszedłem

Cristian

- Widzę że zeswatałaś go z Lupitą. Chłopak ma szczęście. Szkoda tylko, że ja nie mam takiego szczęścia u dziewczyn albo ze mną jest coś nie tak. To na pewno to drugie- powiedziałem z uśmiechem.
- I nie musisz być mi wdzięczna. Każdy by to zrobił na moim miejscu- odparłem i usiadłem na rogu łóżka. Nie chciałem się zbliżać do niej by nie myślała, że oczekuje coś za swoją pomoc wobec niej.

Roberta

- Jesteś bardzo fajny na pewno kogoś znajdziesz . - uśmiechnęłam się do niego Smile

Cristian

- Nie żartuj sobie ze mnie. Nie ma we mnie nic interesującego, tak myślę. Każda dziewczyna którą poznałem wykorzystuje moje dobre serce, naiwność i zaufanie. Nie chce już dłużej cierpieć ani spotykać się z fałszywymi przyjaciółmi czy też dziewczynami. Mam tego dosyć- powiedziałem spokojnym głosem.
- Ja zawsze byłem sam i nigdy nie wiedziałem co oznacza słowo miłość, przyjaźń czy też zaufanie. Wychowałem się praktycznie w domu dziecka. Wyjeżdżam na mecze. Masz wszędzie pełno fanek i wielbiciele ale one kochają Błyskawicę Valdeza a nie mnie jako chłopaka którym jestem tutaj w środku- wskazałem na swoje serce.

Roberta

- Będzie dobrze . Wszystko się ułoży . - uśmiechnęłam się do niego .. próbując się podnieść .

Cristian

- Nie ruszaj się. Na pewno wszystko bardzo Cię boli, prawda? Żałuje że nie mogłem Ci bardziej pomóc- powiedziałem dotykając delikatnie jej nogi.
- Bardzo Cię boli?- spytałem z wielką troską. A następnie spojrzałem jej w oczy.

Roberta

- Niee . Wytrzymam . - uśmiechnęłam się do niego.
- Mam nadzieje że kiedyś bede mogła ci się odwdzieczyć Smile

Cristian

- Nie masz za co mi się odwdzięczać. Nic nadzwyczajnego nie zrobiłem- odparłem.
- Jesteś bardzo odważną, upartą oraz zbuntowaną dziewczyną tak jak ja i bardzo Cię lubię, naprawdę. Przyrzekam, że nie mam złych zamiarów- roześmiałem się.

Roberta

- Wiem .. ufam ci . - uśmiechnęłam sie do niego ^^

Cristian

- Naprawdę? Jesteś cudowna- powiedziałem i pocałowałem ją w policzek.
- Wybacz mi to z przypływu emocji i uczuć. Mam nadzieję że Diego nie będzie na mnie zły- odparłem.
- A tak poza tym dawno go nie widziałem. Gdzie on się podziewa?- spytałem.

Roberta

- Nie martw się o Diego . Zniknął gdzieś nic mi nie mówiąc . Mam go gdzieś . - stwierdziłam

Cristian

- Myślałem, że go kochasz- odparłem.
- Bardzo mi przykro, bo widzę po Tobie iż cierpisz przez niego- powiedziałem spokojnym głosem i dotknąłem delikatnie jej dłoni.
- Jeśli chcesz nie musimy o nim rozmawiać. Tylko powiedz mi o czym. Po tym co się dzisiaj stało z Gastonem mam nadzieję że zmieniłaś o mnie zdanie- westchnąłem.

Roberta

- Jesteś naprawdę bardzo fajny... Smile

- uśmiechnęłam się do niego.
- Gdybym miała kondycję nie leżałabym tu ledwo żywa..

Cristian

- Z tym mogę Ci pomóc jak tylko dojdziesz do siebie. Nie będę Cię zmuszał jeśli nie chcesz. I na pewno nie będę taki wymagający jak Gaston- powiedziałem z uśmiechem na twarzy.
- Jutro możesz trochę gorzej się poczuć. Gdyby coś się działo to do mnie zadzwoń. Mój numer- wręczyłem jej karteczkę z moim numerem telefonu.
- Mam nadzieję że nie uważasz tak jak prawie wszyscy w szkole, że spełnieniem moich marzeń jest zaciągnięcie wszystkich dziewczyn z tej szkoły jak i nie tylko do łóżka- powiedziałem.